[aanhef] Mark

                                                                                               Leeuwarden, 29-06-2022 02.30 uur (‘s nachts)

[Aanhef] Mark,

Dat dit soort onderwerpen me tot diep in de nacht wakker houdt zou je zorgen moeten baren.

Ik heb er nog even goed over nagedacht. Je weet wel, even de tijd nemen om iets te formuleren, voordat je iets roept. Je zegt namelijk iets fundamenteels waarvan ik me afvraag of je eigenlijk wel doorhebt wat het eigenlijk impliceert. Woorden doen ertoe namelijk en ik ga ervan uit dat je de jouwe zorgvuldig weegt als spreker des Vaderlands. En een kenmerk van nadenken is dat het vaak daadwerkelijk begrip en nuance oplevert. En nuance laat zich helaas moeilijk samenvatten in soundbites.

Het zal je maar gebeuren dat het je wordt afgepakt. En het maakt niet uit of het je veebedrijf (of vissersboot), je woonveiligheid, je levensonderhoud of je kind is (hoewel deze laatste wel een buitencategorie vormt); het wordt je afgepakt zonder toestemming. Ik weet dat het moeilijk voor je moet zijn, maar probeer het je eens voor te stellen; Je hebt iets waar je meer om geeft dan om jezelf en dat moet verdwijnen, omdat iemand anders dat bepaalt.

En dan gebeurt er iets bijzonders; Er gebeurt namelijk niets. Geen instantie waar je kunt aankloppen om over herstel nog maar te zwijgen. Naast dat je iets belangrijks wordt afgenomen raak daardoor je ook je vertrouwen in de samenleving kwijt. Eentje waar je je leven lang aan bijgedragen hebt en waarop je vertrouwde om problemen samen het hoofd te bieden. Heck, je hebt daar ondertussen toch voldoende in geïnvesteerd mag je stellen? En als klap op de vuurpijl spreekt de leider van ‘al dat samen’ je toe en zegt hij dat hij begrip heeft, maar laat hij zien dat hij het niet heeft begrepen.

Begrip
Begrip hebben is een vrij technische term. Je begrijpt iets (logica) of je volgt iets op (begrepen?). In het eerste geval is het een procedurele (management) benadering waar geen gevoel, laat staan menselijke maat in schuil gaat. De laatste is iets meer in de trend van ‘at your service’, hoewel iedere vergelijking natuurlijk krom gaat, maar je vangt m’n drift wel denk ik.
Wanneer je alle begrip hebt voor (in dit geval toevallig) de boeren, dan steek je eigenlijk een politieke middelvinger op wanneer je vervolgens toch gewoon doet waar deze mensen zich tegen verzetten. En verwar alstjeblieft demonstreren niet met het aangeven van een grens. De grens die je zelf zo heilig acht (de wet, de Rechtsstaat) werkt 2 kanten op. De term burgerlijke ongehoorzaamheid  bestaat niet voor niets. Je wordt alleen maar zo boos als je uit goede bedoelingen handelt, hoe naar burgerlijke ongehoorzaamheid zich soms ook uit. Misschien is het goed om ook een keer vertrouwen op deze goede bedoelingen van deze mensen. Vertrouwen, waar je zelf immers aan refereert wanneer je betrapt wordt op de zoveelste omissie. Quid pro Quo is een term die je wellicht beter begrijpt.

Empathie
Daadwerkelijk begrip gaat gepaard met enige vorm en mate van empathie; dat is geen kille, zakelijke transactie. Gebrek aan empathie kennen we uit de geschiedenisboeken. De gevolgen zijn veelvuldig beschreven. Empathie doe je vooral niet in je hoofd, maar met je gevoel en is niet altijd even logisch, maar wel heel menselijk. Gelukkig zijn we (nog) geen robots en als ik de keuze (nog) heb wil ik dat ook niet worden.

Empathie is wat we in tijden van crisis van een leider des Vaderlands mogen verwachten. We hoeven niet te verwachten dat er bij voorbaat overal rekening mee kan worden houden, dat wordt prima begrepen. Maar wanneer er aangegeven wordt dat er grenzen worden overschreden, dan is het tijd om het proces nog een keer na te lopen en te kijken wat er niet goed gegaan is. Dat is waar een Rechtsstaat op gebouwd hoort te zijn. Open en transparant natuurlijk en niet zoals het er tegenwoordig bijvoorbeeld bij D66 aan toe gaat. Dat slaat simpelweg alles. Om over de dreiging van  de onteigeningswet nog maar even te zwijgen. Dat is niet empathisch; dat is je zin doordrijven en mensen iets afpakken wat niet van jou is. Je gaat er in je wetten en regelingen al vanuit dat mensen schuldig (of niet te vertrouwen) zijn, anders hoef je niet zo veel te investeren in registratie- en handhavingsinstrumenten. Het is een geval van de waard die z’n gasten niet vertrouwt en dat betekent quid pro quo dat dat vertrouwen dus ook niet wederzijds hoeft te zijn.

Empathisch handelen betekent dat je je verantwoordelijk gedraagt vwb de consequenties van je eigen handelen en dat je open staat voor bijdrages, ook al zorgt het voor complexiteit of andere zienswijzen. De werkelijkheid is nu eenmaal complex (gecompliceerd eigenlijk), dus is het zaak continu open te staan voor bijstelling van de norm. Dat betekent dat er naast grenswaarden die je zelf belangrijk vindt ook de grenzen van niet coalitie-partijen serieus genomen dienen te worden. Te meer in tijden van crises, waar het afwegingsproces van belangen per definitie al onder druk staat.

Heel Nederland
Zolang je geen empathie hebt of toont met de mensen die zich tegen het beleid verzetten mag je niet namens hen spreken. Toch uit je om politieke redenen (eigenbelang) in binnen- en buitenland dat je namens heel Nederland spreekt. Het moge ondertussen duidelijk zijn dat dit niet zo is. En ik hoop dat je begrip kunt tonen dat het draagvlak voor jullie aanpak dermate laag is dat belangrijke delen van Nederland aan het afhaken zijn. Niet iedereen natuurlijk; er is toch nog zo’n 30% (bron: laatste peilingen) over die het ogenschijnlijk aan de anus oxideert wat er met hun buren aan de hand is. Let op die mensen! Opportunisten haken als eerste af op hele andere dingen en kiezen de leiders die vooral voor hen opkomen. Want een goede opportunist is partijloos, en wurmt z’n weg langs de minste weerstand; ook electoraal. En mag ik je erop wijzen dat jouw smaldeel van het kiesvolk als eerste af is gehaakt op een ‘Nederland van samen’? De eerste zullen de laatste zijn…

Dus zijn we bij het slot van dit korte betoog en vraag ik me eigenlijk nog af  wat ik je ook alweer wilde vragen. Want wat ik je ook vraag, [aanhef] Mark, je doet er niets mee. En dus moet ik mezelf gaan afvragen of het nog wel zinvol is om me hier nog druk om te maken, om me nog druk te maken over de dingen die jij belangrijk vindt voor Nederland. Ik vertrouw ze niet.

En wanneer ik dan toch aan de goden overgeleverd wordt, dan kies ik het liefst eentje uit een andere Kerk dan de jouwe. Je weet nu dan ook formeel van me dat je niet namens mij spreekt. Nergens meer. Dus kun je vanaf heden formeel niet meer zeggen dat Nederland iets vindt. Ik weet dat het moeilijk kan zijn om te onthouden, maar je kunt misschien een briefje boven je bed hangen met daarop “Nederland is niet van mij alleen” of iets van die aard. Wat je maar mag helpen te herinneren dat je stukjes Nederland kwijt bent geraakt.

Was getekend,
Marcel

Delen is vermenigvuldigen!