Geachte heer Rutte\Beste Mark

Geachte heer Rutte\Beste Mark,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Het is uit! Ik wil niet meer. Na het lezen van jouw brief zit ik met tranen in mijn ogen en kan ik maar tot 1 conclusie komen: In jouw leven is geen plek (meer) voor mij en het is tijd om ieders een eigen weg te gaan.

Ik ben begonnen met je een inhoudelijke reactie te schrijven, maar merk dat deze zo juridisch aan het worden is, dat ik me besef dat er eigenlijk geen realistische basis meer is voor onze relatie. Ook juridisch niet.

Om niet mijn emotie in de weg te laten lopen van de objectiviteit van mijn inhoudelijke reactie (die ui moet ik eerst afpellen) moet ik deze eerst uiten. En moest ineens denken aan die artiesten die elkaars liedje zingen en elkaar zo stimuleren dat ze de meest fantastische producties van elkaar weten te presenteren. Bijzonder inspirerende verhalen, maar soms ook een emotionele disco-bol, waarin je jezelf op heel veel verschillende manieren terug kunt zien. Mogelijk gemaakt door bijzondere samenwerkingen; echt samen, elkaar versterken en steunen om tot iets nieuws te komen. En precies dat soort ‘samen’ is niet meer wat ik in ons samenzijn voel. Iets wat in één van deze afleveringen door Davina Michelle zo mooi bezongen is; Of zoals Glen Faria zelf zei over de tekst van zijn lied: “Het gaat over een vicieuze cirkel in een relatie…”. Luister het maar eens: het staat hieronder ingevoegd.

Het spijt me Mark, voor de laatste keer, het spijt me, maar het duurt te lang.

En ik kan je zeggen dat het best eng voelt. Ik bedoel; om te breken. Maar ik kan niet meer op je wachten. Ik ga mijn weg, weet nog niet hoe, maar weet wel dat ik me niet meer kan permitteren om jou te volgen. Ik kan je niet meer vertrouwen. Dat is namelijk slecht gebleken voor mijn gezondheid en zeer risicovol voor de maatschappelijke bestaanszekerheid van mijn gezin.

En gezien de niet objectief verifieerbare informatie die van jouw kant komt en het gebrek (is het onwil of onkunde?) aan antwoorden op zeer terechte vragen over o.a. die informatie heb je je zo ver verwijderd van mijn leven, dat dit niet meer redelijk te noemen is. En volgens jouw eigen woorden kun je dan niets samen bereiken. En je snapt denk ik wel dat verifiëren zeer noodzakelijk is wanneer het vertrouwen is vertrokken.

Beste Mark, je had me al niet mee, maar nu ben je me ook kwijt. En ik hoop oprecht dat je inziet dat dit geen onwil is. Solidariteit met jouw tactische maatregelen kost me mijn zelfstandigheid, mijn zelfbeschikking en mijn gezondheid; kortom mijn soevereiniteit. En dat staat haaks op mijn levensbeschouwing. Op basis van slechte informatie (-voorziening) stel je me daardoor niet meer in staat mee te doen. En dat is zeer kwalijk en wederom niet redelijk. Ik doe nog steeds mijn best om de doelstellingen van het beleid te eerbiedigen (niemand bewust schade berokkenen), voor zover dat redelijkerwijs nodig en mogelijk is (ik ben volgens mij geen hork). Ik ga graag op basis van verifieerbare informatie in gesprek over wat ‘redelijk’ is. En ik zeg bij deze bij voorbaat en mogelijk overvloedig ‘Sorry’ (à la Wopke Hoekstra) en verwacht van geen enkele handhaver meer een boete voor het niet meewerken aan een niet verifieerbaar werkende maatregelen.

Op verzoek kan ik je een versie van mijn maatschappelijk-juridische antwoord doen toekomen, maar het kan wel even duren voordat deze gereed is; Er is een aantal zeer fundamentele uitgangspunten die gereset moeten worden, voordat we ‘common ground’ bereikt hebben zeg maar en dat vergt best veel tijd en energie om uit te werken. Het zou een stuk eenvoudiger en sneller afgepeld kunnen worden wanneer je in ieder geval kunt bevestigen dat we elkaar blijkbaar niet (meer) begrijpen. Dat is een redelijk standpunt toch? Dan kunnen we ten minste weer proberen naar elkaar te luisteren, in plaats van in eigen narratief te blijven hangen. Ik kan nu niet meer naar je luisteren, omdat dit wederzijds is gebleken.

Voor nu stop ik met mijn korte antwoord. Ik moet even bijkomen denk ik. Het heeft te lang geduurd. Ik hoop dat jij ook even tijd kunt maken om over de impact van je brief na te denken. Dat moet met zo’n slappe campagneperiode qua tijd geen enkele moeite hoeven te kosten.

Na mijn vakantie ga ik kijken hoe ik vorm ga geven aan de ideeën van mensen die wel open staan voor andere ideeën. Hoe ik aan ideeën kan bijdragen die een daadwerkelijk inclusieve samenleving creëren. Niet eentje waarin je alleen mag meedoen wanneer je in andersmens ogen ‘redelijk’ bent. Want in mijn wereld is dat niet redelijk.

Wanneer je me zou willen opzoeken; ik verblijf vaak in de buurt van het midden van de onderstroom.

Ik hoop dat het je goed gaat. Marcel

Bij deze de passende versie van het liedje door Davina Michelle:

Delen is vermenigvuldigen!